Blog

Mijn eerste (en ik denk laatste) mode-blog. Deze blog verscheen eerder op de site van ’t Hart tassen.

Inpakken voor een overnachting. Dat gaat bij mij zo: ik pak een onbestemde grote tas, onderbroek, tandpasta, tandenborstel, kledingset, joggingbroek, sportbh, sportshirt, sportsokken en sportschoenen. En bij dat laatste gaat het dan mis. Want ik ben er zo een die alles in een tas flanst. Tja, en dan komt die modder, het zand of erger (!) van die veelgebruikte sportschoenen op dat leuke kledingsetje of in de tandenborstel…

BAS-tas
Toen ik voor een grote opdracht bijna wekelijks een overnachting in Brussel maakte, was ik het zat om met die volgepropte BAS-tas, Ikea-shopper of (dieptepunt) ACTION-zak op reis te gaan. Ik schonk mijzelf (en iedereen die ik onderweg tegenkom) een waardige weekendtas. Bedacht en gemaakt door iemand met verstand van ‘tas’, ‘smaak’ en ‘praktische zaken’.
Die iemand was en is Liset ’t Hart. Hoe ik haar of haar tassenwerk ken? Via de etalage van de Rotterdamse Interieurstudio Depot Rotterdam. Zeven stuks prachtige ’t Hart tassen lokten voor de ruiten. Ik wist: deze maker gaat mijn overnachtingstas debacle stijlvol oplossen.

Weekendtas
In Lisets atelier bespraken we mijn wensen, die – zoals ik mijn tas inpak – van losse flodders aan elkaar hing. Mijn opdracht: maak een tas waarin ik spullen kan mikken mét een apart vak voor mijn loopschoenen. Liset vroeg nog iets over de kleur (rood, grijs en leverkleur) en we namen afscheid. Ik wist dat het goed zou komen.
En hoe!!! Ik was even stil toen ik een maand later weer in haar atelier aanmeerde. Deze weekendtas is mooi. Heel mooi. Van buiten, maar ook van binnen. Een apart vak met een fraai plateau scheidt de schoenen van de rest. En dan het kleurgebruik. Subtiel en speels. De sluiting? Charmant in eenvoud. En het materiaal is zacht als een vacht. En nu het allermooiste: de tas wordt elke overnachting alleen maar mooier.

Linnen zakje
En niet alleen ik ben superblij met ‘mijn’ tas. Ook mijn huisgenoten gaan met ‘mijn’ tas op pad. En voor de rest van de wereld stijg ik in achting met ‘mijn’ tas. Complimenten neem ik in ontvangst. Gevolgd door een ‘dank-je’ en het noemen van Liset ’t Hart. En als ik zie dat de complimentenmaakster (het zijn altijd zij’s) zichzelf tekort doet met iets plastics of zo’n linnen zakje, dan durf ik soms te zeggen: “Gun jezelf ook een mooie tas van ’t Hart.” Het because-you’re-worth-it, denk ik er dan maar bij.